"Het is altijd een geweldig gevoel om voor Mayol te spelen": Florent Vanverberghe, een speler die in Toulon trainde en uit Castres komt, spreekt zich uit voor de RCT-play-off.
Meer Varois kun je niet krijgen! Florent Vanverberghe, geboren in La Seyne in juli 2000, ontdekte rugby op 5-jarige leeftijd onder de kleuren van de RCT. De jongeling doorliep vervolgens alle categorieën van het rood-zwarte team, totdat hij in oktober 2018 het shirt van het eerste elftal droeg. En op 24-jarige leeftijd, inmiddels een van de referenties in de Top 14 op de tweede rij, maakt "VVB" zich (eindelijk) klaar om een jeugddroom te verwezenlijken: een finalewedstrijd spelen op Mayol. Alleen zal hij, in tegenstelling tot wat hij zich als kind had voorgesteld, niet met het shirt van de RCT het veld van Toulon betreden, maar met dat van Castres. Een bijzondere gebeurtenis.
Je kwalificeerde je met slechts één punt voorsprong op nummer 7 , La Rochelle. Ervoer je dit als een mijlpaal of als een zucht van opluchting?
Aan het begin van het seizoen stelden we onszelf twee doelen: kwalificeren voor de Europacup, wat we ook deden, en eindigen in de top zes van de Top 14. Ons seizoen is dus al behoorlijk succesvol geweest. Maar denk niet dat dit een doel op zich is. We zijn nog maar drie wedstrijden verwijderd van geschiedenis schrijven, van het beleven van uitzonderlijke emoties, dus we willen zo ver mogelijk komen. We beseffen dat het heel, heel zwaar zal worden in Toulon en dat we ons in een buitengewone omgeving bevinden, maar we willen ons geluk ten volle benutten.
Was u bang dat de kwalificatie u zou ontgaan?
Niet echt, want sinds zijn komst afgelopen zomer heeft Xavier [Sadourny, manager van CO] ons veel nauwkeurigheid en precisie gebracht. En we hebben bij verschillende gelegenheden gezien dat wat we op het veld deden, impact kon hebben. Vervolgens hebben we de laatste drie of vier maanden in de top 6 gestaan. Dus deze kwalificatie hebben we niet gestolen. Dus alles was natuurlijk niet perfect, maar we waren consistent in onze inspanningen. Misschien was het enige moment waarop ik twijfelde in de 60e minuut van de laatste dag, toen ik naar de scores op de andere velden keek en zag dat we niet meer in de top zes stonden. Het duurde dus twintig minuten, en uiteindelijk zijn we er (lacht) .
Toulon loopt de laatste weken wat minder soepel. Stelt u dat gerust?
Niet echt, want ook inhoudelijk zitten we nog niet op het niveau dat we wilden. Nee, de RCT is erg dichtbevolkt en verdiende het om achter Toulouse en Bordeaux te eindigen. Het is een compleet team, met talent op elke positie en een team dat ons veel strijdlust zal bieden. We weten dat het zwaar zal worden, met een verstikkende hitte. Het zal moeilijk te managen zijn, maar we zijn er klaar voor en hebben er zin in.
Inspireert het einde van het seizoen voor Montauban ( 6e in de reguliere speelfase, waarbij de nummers 3 , 2 en 1 werden uitgeschakeld en de Pro D2-titel werd gewonnen) je?
We trekken deze vergelijking graag; het werkt en kan ons ideeën geven. Net als PSG in de Champions League. Dit zijn twee teams die ver terug in de tijd zijn begonnen en uiteindelijk de competitie hebben gewonnen. Ik geloof dat er in de sport in het algemeen niets vastligt. Wat het verschil maakt, is de solidariteit tussen de jongens. Dit vermogen om jezelf op te offeren voor je vriend, wanneer het moeilijk is, wanneer het pijn doet. Wil ik me extra inspannen voor deze jongen die naast me staat en van wie ik zo veel houd? Wij, bij Castres, hebben misschien niet het meest indrukwekkende team, noch het team met de grootste namen, maar ik weet dat we er qua mentaliteit altijd zullen zijn.
Wat betekent het voor jou om een finale te spelen op Mayol?
Het zal waarschijnlijk emotioneel worden, ik bereid me erop voor. Ik ga veel voelen, maar ik moet de omgeving negeren... Er is genoeg druk door het feit dat het een play-offwedstrijd is om er nog een schepje bovenop te doen... Maar het is altijd een groot ding voor me om op Mayol te spelen.
Toen je jong was, droomde je ervan om met Toulon op dit veld in de finale te spelen. Je gaat het doen, maar dan in een ander shirt. Is dat een beetje vreemd?
Naar Toulon komen is altijd een bijzondere wedstrijd. Anders beweren zou een leugen zijn. De voorbereiding is anders, en de druk ook. Ik droomde ervan om in de slotfase in het rood-zwarte shirt te spelen, maar het is er niet van gekomen. En vandaag ben ik in Castres, ik ben heel gelukkig, ik hou van dit team, deze spelers, en met de CO wil ik winnen.
Moeten mensen bij u langskomen?
Een beetje, want ik heb al vijftien plaatsen gereserveerd (lacht) .
Op 8 mei beleefde Castres Olympique een ware tragedie met de dood van vleugelspeler Josaia Raisuqe (30 jaar) na een auto-ongeluk. Een tragedie die de Tarnais uiteraard heeft geschokt, die nog steeds elke dag rouwen om het verlies van hun teamgenoot, hun vriend.
"Zoals je je kunt voorstellen, was het vreselijk ingewikkeld voor ons. We hebben een paar moeilijke weken gehad. Maar paradoxaal genoeg heeft deze periode ons in staat gesteld om dichter bij de Fijische gemeenschap te komen, wat buitengewoon is. Fijiërs brengen veel tijd samen door en na deze tragedie hebben ze ons met open armen ontvangen. En we hebben magische momenten met hen beleefd ", zegt Florent Vanverberghe, nog steeds diep geraakt door het verlies van zijn vriend.
En hij vervolgde: " Als je het zo kunt zeggen, is het de 'gave' die Josh ons gaf, waardoor we momenten konden beleven die we anders waarschijnlijk nooit zouden hebben meegemaakt. De groep is daardoor nog hechter geworden door deze rouw. En we blijven hem na elke wedstrijd eren. Josh is er nog steeds, hij helpt ons, hij is er nog steeds."
Var-Matin
